Leguna Titicaca (het meer van de puma)

Hoi Geweldige Margrietschool en alle andere geliefden,

Op het moment zijn we eindelijk aangekomen in La Paz, Bolivia. En hebben we weer vreselijk veel te vertellen. Ook zullen we proberen wat foto´s bij te voegen. ZE STAAN ER NU OP. ZIE OOK VORIGE BERICHT!!!

Na Arequipa zijn we doorgereist naar Puno. Dit is geen stad om over naar huis te schrijven. De hoeveelheid toerisme heeft de stad veranderd in een hebberige diepe put, met, positief puntje, goede restaurants. Puno ligt aan het (beroemde) Titicaca-meer, het hoogste en grootste bergmeer ter wereld. Op dit meer liggen verschillende eilanden waaronder eilanden die zelf gemaakt zijn. Deze ´drijvende eilanden´ liggen een half uurtje varen van Puno. Deze eilanden en hun bijzondere bewoners en oorsprong hebben we snel nog bezocht voordat we Puno ontvluchtte. Het was echt heel bijzonder om te zien hoe de eilanden gemaakt werden en eruit zagen. We zijn onder indruk dat de Uros cultuur dit rond 1400 na Christus bedacht heeft om zo te vluchten voor de agresieve Colla cultuur en de naderende Inka cultuur. De Uros leven van toerisme en visserij en hebben verder als dagtaak het maken van nieuwe eilanden. Dit omdat de eilanden iedere 20 jaar vergaan en zinken. De eilanden worden gemaakt van riet op een hele ingenieuse manier. De aarde met wortels wordt gedroogt en dit vormt het fundament. Hier bovenop komen de gedroogde stengels van riet te liggen. In totaal zijn er meer dan 40 drijvende eilanden en de populatie blijft groeien. Rik heeft nog snel een trui gekocht en Mariette een warme poncho. Het Titicaca meer ligt namelijk op 4000 meter hoogte en daar is het behoorlijk frisjes.

Na Puno zijn we doorgereisd naar Copacabana, Bolivia. Dit ligt slechts op 3 uur reizen van Puno en ook aan het Titicaca meer. Tijdens de busreis kwamen we ook meteen onze eerste corupte Boliviaan tegen. Deze man was van de wegpolitie en vroeg om entreegeld voor het stadje Copacabana. Dit zou naar de kerk gaan. In de Lonely Planet reisgids was hiervoor gewaarschuwd. Dit is namelijk niet echt. Toch kwamen we er niet onderuit omdat die man de macht had over de wegen en de buschaufeur niet verder durfde te rijden, ondanks veel protest uit de bus. Maar ach ja, het was ook maar 1 boliviano (= 10 eurocent) per persoon.
Copacabana was verder een opluchting na Puno. We wouden vanaf hier zo snel mogelijk door naar het eiland van de zon (Isla del Sol) maar omdat Mariëtte wat last had van haar longen besloten we een nachtje in Copacabana door te brengen. Gelukkig ging het de volgende dag beter en zijn we naar het eiland gevaren. De Inka´s, pre-Inka´s en veel van de huidige bewoners van Peru en Bolivia geloven dat op ´het eiland van de zon´ de zon en de maan geboren zijn. Op het eiland zijn nog sporen van de geboorte van de zon zichtbaar. Het vergt echter wel wat zoekwerk. De zon (de vader van de Inka´s) had twee kinderen. Een jongen en een meisje. Dit waren de eerste Inka´s. Deze twee kinderen hebben in Cuzco het Inka-rijk gesticht. Dit is de mythe die veel mensen nu nog als waarheid aannemen. Er is echter ook een tweede verhaal die verteld dat de Tiwanaku cultuur de resten van hun rijk op het eiland hadden en dat zij twee jonge uitverkorene naar het vaste land stuurde om hun rijk opnieuw op te bouwen. Dit waren dan de eerste Inka´s. Dit verhaal is meer historisch onderbouwt. Ook omdat de bouwstijlen van de twee culturen erg op elkaar lijken. De Tiwanaku cultuur ontstond rond 1500 voor Christus, had een groot rijk rond 700 na Christus tot het in 1100 opeens in elkaar klapte. Dit rijk was groter dan het Inka rijk ooit is geweest en strekte van Argentinië tot aan midden Peru.
Maar goed, het eiland was met name voor ons erg mooi omdat het midden in het Titicaca meer lag. Hele mooie avonden had en veel informatie bevatte over de culturen. De overblijfselen van de tempel van de zon waren helaas niet zo heel indrukwekkend. We zullen proberen wel een foto van de eerste voetstappen van de zon op de site te zetten. Dit zijn natuurlijk ook de enige voetstappen op de wereld want hierna is hij opgestegen naar de hemel.

Op dit moment zitten we in La Paz, de hoofdstad van Bolivia. Het is een enorm grote stad van 1.200.000 inwoners. Het is voor ons een tussenstop tussen het Titicaca meer en de zoutwoestijnen. Een leuk feitje is wel dat we gaan proberen hier morgen de grootste heksenmarkt van de wereld te bekijken. We verwachten veel dooie lelijke dieren, rare zalfjes en poedertjes en natuurlijk heksen tegen te komen. De verhalen volgen snel weer.

Even tussen de reisverslagen door een cultuurfeitje, dat we tijdens het reizen veel tegen komen. In deze landen hebben winkels en hotels nooit wisselgeld in kas. Dit zorgt voor een komisch fenomeen. Als je betaald met groot geld (wat vaak het enige is wat uit pinautomaten komt) dan kijken ze je eerst beroerd aan. Dan wordt het geld doorgegeven aan een medewerker die vervolgens de straat op rent. Zo proberen ze (wanhopig) overal wat klein geld vandaan te halen om zo jou je wisselgeld te kunnen geven. Ook jou wordt vaak gevraagd (op straat) of je kan wisselen. Zelfs je nachtrust is daarvoor niet veilig. In Arequipa werden we zo om 3 uur snachts wakker geklopt in het hotel met de vraag of we onze kamer alvast konden betalen. Hij had namelijk wisselgeld nodig voor nachtelijke vertrekkers.

We gaan stoppen met de verhalen, al kunnen we nog veel meer vertellen. Tot snel weer!

Rikkert en Mariette

Voor de margrietschool: geweldig dat jullie nu al zoveel geld hebben opgehaald!!!
Voor Sharon staat er een foto op van de giftige plant. De naam weten we alleen niet meer.
Voor de presentatie van Yara: Huancayo kent een bergklimaat. Dat betekent dat als de zon schijnt de temperaturen snel stijgen tot meer dan 20 graden en de nachten, als er geen zon schijnt, behoorlijk koud zijn. Er bestaat een zomer en een winter maar overdag verschillen de temperaturen niet zo erg als in Nederland. ´S nachts is er wel groot verschil tussen zomer en winter. Het vriest namelijk flink in de winter terwijl het in de zomer niet kouder wordt dan 5 graden. Het is zomer als het in Nederland winter is en andersom omdat Peru op het zuiderlijk halfrond van de wereld ligt. In de zomer heb je verder een regenseizoen van half december tot half maart. (soms wat langer of korter) Daardoor lijkt de zomer kouder dan de winter in Huancayo, omdat de zon niet schijnt (en zoals we eerder zeiden is het alleen warm als de zon schijnt). Dat heb je niet aan de kust van Peru, daar is de zomer warmer dan de winter.