Een week Huancayo in het belabberde vakantiehuisje

Hoi lieve Nederlanders!

De laatste week van Margreet (Mariette´s moeder) heeft plaats gevonden in Huancayo. Meelopen met ons! Ze schrijft aan het eind een klein stukje over haar ervaringen hier in Huancayo. Maar eerst wat hebben we gedaan deze week?

Maandag was een spannende dag. Margreet ging kennis maken met Niños del futuro. We zouden langsgaan bij San Fernando om ons gezicht te laten zien en hoogte te krijgen van de gang van zaken. Een leuke verrassing was dat de nieuwe vrijwilliger ook aan het werk was, Marjan. Een leuke enthousiaste vrijwilliger met wie we het direct konden vinden. We hebben afgesproken dat ze dinsdag zou komen eten en dat was heel gezellig.

Dinsdagochtend hebben Mariette en Margreet, terwijl Rik aan het vergaderen was ;), de Wari-tempel vlak bij San Fernando bezocht. Mariette en Rik hadden de tempel al eens in januari gezien maar dit keer begreep Mariette veel meer van wat de gids zei! Alles werd netjes vertaald voor Margreet. Het was leuk te merken dat het Spaans vooruit is gegaan!

Woensdag heeft Margreet meegeholpen met de Engelse les op San Fernando. Ze heeft zichzelf voorgesteld in het Engels en de kinderen ook gevraagt zichzelf voor te stellen. Het was erg leuk en zeker voor herhaling vatbaar. Helaas ging de herhaling niet door. Zaterdag hadden we een pechdag want zowel ´s ochtends als ´s middags kwam er niemand opdagen voor de Engelse les! Er waren alleen maar kleintjes. Gelukkig hadden we wat kleurplaten over van donderdag.

Donderdagmiddag was namelijk de eerste voetbaltraining op San Cristobal! Er moest hard getraind worden voor het eerste sporttournooi op 2 juni. Omdat de training alleen voor jongens was hadden Margreet en Mariette kleurplaten en vouwblaadjes mee voor de te jonge kinderen en de meiden.
De training verliep erg leuk. Er waren jongens van verschillende leeftijden op de training afgekomen die Rik eerst heeft opgedeeld in twee groepen. Rik heeft met de jongens loop-oefeningentjes en dribbel-oefeningen gedaan. Daarna hebben ze met drie groepen partijtjes gespeeld. De jongens vonden het een hele leuke training! Volgende week weer.

Deze week hebben we ook Margreet het lekkere eten van Huancayo laten proeven. Dat is helaas niet zoveel maar toch. Op moederdag hebben we een prachtige taart gekocht voor Margreet. Ook zijn we uit eten geweest bij ´Destrass la Catedral´. Toen heeft Margreet voor het eerst een Caliente geprobeerd. Dit is een alcoholische warme drank, die heel goed rond kerst gedronken kan worden in plaats van gluhwein. Wie weet als jullie bij ons bezoek komen komende kerst...
Een ander lekker drankje, Chicha, heeft Margreet geproeft in een ander restaurant. Ook de humitas, geroosterd mais en de gefrituurde deeg-ringen bevielen goed!

Verder kregen we deze week de leuke mededeling dat het eerste geld van de Margrietschool sponsorloop was overgemaakt naar Peru! Ook hebben we een grote doos met voetbaltenues van DVS ´33 gekregen en een boekje met allemaal brieven van groep 7 en 8 van de margrietschool gericht aan ons! Dat was een leuke verassing. We kunnen helaas niet al jullie vragen hier beantwoorden maar wel een paar. Zo vroegen Roy, Mandy, Elwin en Jacco of we nog langs kwamen in de klas. Ja, dat komen we. Vraag maar aan de meester wanneer we komen. Als we langs komen gaan we ook al jullie andere vragen beantwoorden.
Laura en Mandy vroegen wat we met het geld van de sponsorloop gaan doen. We gaan van dit geld heel wat boeken, boekenkasten en een administratiecomputer voor de bibliotheek kopen!
Yara, de boekenkast is dus nog niet helemaal af! En Iris, er is nu al wel 1 computer maar die is van de administratie en staat dus niet in de klas. De kinderen mogen hier maar héél af en toe op. Er is ook geen internet, maar dat komt snel.
Dan nog deze belangrijke vraag die veel kinderen vroegen: Gaat de klok in Peru ook een uur vooruit? Nee. Omdat Peru zo dicht bij de evenaar ligt is dit niet nodig. Nederland ligt verder weg bij de evenaar en daarom hebben we in de winter hele korte dagen en in de zomer hele lange. In Nederland verzetten we de klok om in de winter nog zoveel mogelijk licht te hebben. Hier zijn de dagen niet zo kort in de winter en is het niet nodig.
Dan nog voor Jorran. Als je goed leest krijg je al antwoord op je vragen wat we lekker eten en drinken vinden hier. En voor Julia zetten we volgende week Spaanse woordjes op de site.

Dit was het deze week van ons. Daarom nu, taterataterataaaaaa, Margreet. Groeten Mariette en Rik.


Na drie weken in Peru te zijn geweest mag ik dit stuk afsluiten. Ik heb het reuze naar mijn zin gehad met Mariette en Rik. Peru is een prachtig land en zoals jullie hebben kunnen lezen hebben we veel gezien. Dit heeft veel indruk op mij gemaakt.
De laatste week heb ik met Mariette en Rik ¨meegelopen¨in Huancayo. Ik ben meegeweest naar de schooltjes en zodoende kennis gemaakt met de kinderen en de mensen daar om heen. Ik heb ook van dichtbij meegemaakt hoeveel energie en doorzettings vermogen je nodig hebt om dit vrijwilligers werk te doen. Even iets regelen zoals bij ons in Nederland kennen ze hier niet.... Ik heb nog meer bewondering gekregen voor twee jonge mensen die het werk hier toch maar doen.

Als afsluiting wil ik met jullie delen hoe Mariette en Rik hier in Huancayo wonen en leven.
Mariette en Rik wonen midden in de stad. Als je voor hun pand staat, een groot kantoor pand, moet je eerst drie trappen op en vier deuren met tralies en hekwerk door voordat je op het dak staat, de vierde verdieping. Op het dak staat hun huisje, met daarvoor een groot dakterras. Het huisje ziet er lief uit aan de buitenkant maar wij in Nederland zouden het omschrijven als een belabberd zomerhuisje.. Het huisje is niet verwarmd, het tocht onder de deuren door en het glaswerk rammelt in de kozijnen en houdt ook geen kou tegen. Verder is het huisje minimaal gemeubileerd. Het bed waar Mariette en Rik in slapen hebben ze opgeknapt door planken onder het spiraal te leggen zodat het nog een beetje te beslapen is. Als ze hun tenen echter bewegen kraakt en piept het alsof ze erdoorheen zakken.
Gezellige verlichting is er ook niet. ´sAvonds moeten ze het doen met twee grote TL bakken die de kamer verlichten.
Gordijnen? Vindt de huisbaas niet nodig en het kleedje dat Mariette en Rik voor het slaapkamerraam hebben geplakt met plakband vindt de huisbaas ¨goed opgelost¨.
In de woonkamer is een kookhoekje. Er hangt een aanrechtblad aan de muur met alleen een koudwaterkraan boven de spoelbak, die trouwens ook lekt... Van keukenkastjes hebben de Peruanen nog nooit gehoord.
Moeten Mariette en Rik de was doen dan doen ze dit buiten op het terras want daar staat een betonnen wasbak met een koud water kraan waar je je was kan doen.
De badkamer is vrij redelijk. Er is een wasbak, met alleen koudwater, en een wc waar gelukkig de bril wel los van ligt...
Er is ook een douche. Een elektrische douche.. Het werkt als volgt; je zet de stroomknop om in de douche.., deze verwarmd dan een spiraal die in de douchekop zit en het water vervolgens verwarmd dat er langs loopt. Resultaat;warm douche water. Lekker hoor, zolang je er niet al te veel over nadenkt hoe het water warm wordt gemaakt.
Boven op het dak hoor je al het lawaai van beneden uit de stad omdat het natuurlijk weerkaatst tussen de gebouwen en het huisje op geen enkele manier geisoleerd is.
Als je ´s avonds naar bed gaat heb je het gevoel dat je midden op een rontonde ligt. De taxi´s die beneden door de straat rijden toeteren constant, afgewisseld door het alarm van auto´s.
Geen monotoom geluid maar een heel riedeltje van geluidstonen dat Mariette en Rik (en ik dus onderhand ook) mee kunnen blèren. Dan loopt er ook nog heel vaak een verkeersbrigade door de straat die de hele tijd lopen te blazen op hun fluit om het verkeer te regelen of de winkeliers aan te sporen hun winkeltje sluiten.
Lig je dat in je bed allemaal aan te horen dan kan het ook nog gebeuren dat er in het gebouw een één of ander apparaat aanslaat die het hele gebouw laat trillen en wat ik heb vertaalt als iemand die een betonmolen aanzet om cement te draaien...
Gelukkig ebben deze geluiden allemaal weg en kan je wakker schrikken om drie uur in de nacht omdat het stil is... Dit duurt tot ongeveer vijf uur. Dan is de stad weer wakker!!!

Dit stukje Peru is het thuis van Mariette en Rik, waar zij moe van de dag koken en hun avond en nacht door brengen. Waar zij vrienden te eten krijgen en samen de dag door praten en zij de avonden vullen door samen een spelletje te doen.
De avonden zijn voor hun niet zo lang. Meestal is om tien uur het licht uit en liggen zij zich neer in het lawaai van de stad...
Ik heb een week bij hun gewoond en het gaat prima maar ik ben toch blij als ik weer in mijn huisje sta in Ermelo.
Toch laat ik twee jonge mensen hier achter waar ik veel van hou en dat is niet alle momenten even makkelijk.
Nog vijf weken en dan zijn ze weer thuis..

Margreet.