Pucusana en een ander rooster.

Hoi Allemaal!

We hebben net een heerlijk weekend achter de rug. We zijn vrijdagochtend in alle vroegte namelijk vertrokken richting de kust om eens lekker te ontspannen en even weg te zijn uit Huancayo en al het werk. We zijn afgereisd naar Pucusana die in de geleende Lonely Planet gids omschreven staat als een klein vissersdorpje met eilandje waar je bij eb naartoe kan lopen. Het eerste klopte, het tweede niet. Je moet altijd een bootje huren wil je naar het eilandje dus hebben we besloten dat maar te laten zitten. We hebben heerlijk genoten van twee dagen strand en zee en rust. Daarnaast was er een prachtige omgeving en zwommmen in de baai soms (1 keer) dolfijnen en (1 keer) een zeeleeuw (in het Spaans zeggen ze zeewolf), die we van grote afstand (zonder fototoestel helaas) hebben aanschouwd. Ook vlogen er pelikanen en daar hebben we wel een foto van. Wat zijn dat een grote vogels dat heb ik nooit geweten! Met een spanwijdte van gemiddeld 1.5 m (soms meer) waren ze net zo groot als de kleine roeibootjes in de baai.
Het eten is een stuk beter aan de kust, waarschijnlijk door het tourisme, en de mensen zijn een stuk opener. Dat was echt een verademing. Huancayo is soms meer een groot klein dorpje, erg traditioneel en half om half blij en boos op (blanke) buitenlanders.
Goed, in ieder geval, we hebben een hoop leuke contacten opgedaan in Pucusana. Onder andere hebben we een gratis souvenier en rondleiding gekregen van een inwoner van Pucusana die een zoon in Duitsland heeft wonen. Hij vond dat Nederlands zo erg op Duits leek, dus hij wou ons graag rondleiden. Hij vond het gewoon heerlijk om wat Duits te oefenen en mensen te spreken die Duitsland kende. Ook hebben we een Duitse vrouw ontmoet (toevallig) die een project met kinderen heeft lopen in Lima en misschien wat kan betekeken voor Ninos del Futuro. En daarnaast e-mail adressen uitgewisseld met een aantal studenten uit Lima.
Het hotel werd gerund door een hele aardige vrouw en haar familie waar we heerlijk Spaans mee hebben gepraat. Zij had weer familie in Huancayo die ons misschien aan een andere onderkomen kon helpen. (Ja we zijn nog steeds, op een laag pitje, op zoek naar een nieuw appartement of huis in Huancayo).
Al met al denken we er zeker over om nog eens terug te gaan. En ach, het is maar een klein stukje reizen (zo´n 11 uur), tja, voor Peruaanse begrippen dan!

Volgende week beginnen we met een nieuw rooster. Jullie hebben gelezen dat we bezig zijn met het opzetten van de bibliotheek. Hiervoor en ook voor het opzetten van een online logboek voor vrijwilligers hebben we twee dagen vrij gepland. We werken nu alleen nog op dinsdag, woensdag en donderdag als leraar met de kinderen. maandag en vrijdag kunnen we dan inplannen voor andere projecten en de voorbereiding van de klassen.
Dit is volgens ons ook effectiever omdat we nu niet meer samen werken met de profesoren. We werkten bijvoorbeeld op maandag en vrijdag op San Cristobal, maar dan waren de reguliere docenten ook aanwezig. Hierdoor stonden we met 5 leraren voor drie groepen en dat is eigenlijk niet nodig. De reguliere docenten werken niet alle dagen op de vestigingen. Vandaar lijkt het ons een beter idee dat wij een dag opvullen wanneer de reguliere docenten niet aanwezig zijn.
Met de andere vrijwilligster (Rachel) hebben we gesproken over een vaste vrijwilligersdag. We willen dan met alle vrijwilligers tegelijk op de grootste vestiging lesgeven op aantal specifieke gebieden. We denken met name aan les geven in (een soort AVI) lezen, kunst en sport. Misschien zetten we daarnaast nog een aantal projecten op waar de kinderen langer aan moeten werken (zoals bijv. ¨project margrietschool¨). Daarnaast denken we aan toneel of het schrijven van korte simpele documenten over biologische, geologische of historische onderwerpen (documentatie centrum). We zijn het er met zijn drieëen over eens dat we met de lessen vooral eigen initiatief, doorzettingvermogen, creativiteit en de nieuwsgierigheid moeten stimuleren bij de kinderen. Waarom?
We vinden bijvoorbeeld dat de kinderen erg gericht zijn op kopieren en weinig interesse tonen voor het onbekende. Als voorbeeld: We lezen een verhaal voor en we vragen de kinderen een tekening over het verhaal te maken. Dan komt direct de vraag of ze de plaatjes uit het boek mogen overtekenen. Wanneer we dan ¨nee¨ zeggen, dan wachten veel kinderen tot er één kindje begint. Dan kijken de meeste naar wat hij/zij doet en tekenen exact hetzelfde!
Ook hebben de kinderen erg veel moeite met doorzetten, bijvoorbeeld: de kinderen van niveau 3 kunnen al vrij goed lezen. Naast de sprookjesboekjes hadden we een wat moeilijker boekje gekocht. Dat boekje is ook wat dikker (zeg maar 60 pagina´s, met stukjes stripverhaal tussendoor) en zoals je misschien al begrijpt is niet het niveau het probleem. De kinderen lezen met gemak de eerste drie pagina´s en leggen het daarna opzij. Tja, bij ´dikke´ boeken moet je wat meer geduld hebben om het verhaal op gang te laten komen.

Dus vandaar dat wij hier graag mee willen werken.

Volgende week weer meer waaronder het verhaal van Mariëtte´s verjaardag in Peru.

Veel liefs van ons.

PS check onze foto´s door volgend adres in de adresbalk bovenin in te voeren: http://www.mijnalbum.nl/Uitnodiging=ONDOPUK7