Carnaval in Jauja

Hoi vrienden, familie en lezers van de margrietschool!

Het is woensdag en een hele dag op ´san Fernando´ aan het werk. In de pauze hebben we dan ook lekker veel tijd om te internetten, want we hoeven niet met de taxi heen en weer naar huis.

We hebben dit weekend alweer heel wat meegemaakt.

Zaterdag zijn we de stad even ingeweest. Mariette moest sportschoenen hebben omdat alle vrijwilligers besloten hebben samen te gaan sporten in de lokale ´gym´. Geslaagt voor mooie schoenen voor 50 soles
(1 euro = 4 soles). We liepen ook tegen een concert aan dat in de stad aan de gang was. Publiek is hier een stuk bedeesder dan in Nederland. Geen geklap, geschreeuw of gefluit, laat staan dansen. Terwijl de muziek toch wel echt goed was en het plein vol stond met Peruanen. Ook hebben we eindeiljk lekkere bollen brood gevonden in Huancayo. Het meeste brood bestaat hier met name uit lucht, want peruanen eten 3 keer per dag warm. En dat redden wij nog niet.

We zijn zaterdagavond uitgeweest hier in la discoteka van Huancayo. Samen met Ceasar en Carlos, de zonen van ons gastgezin, en de rest van de vrijwilligers.
Het uitgaan hier verschilt niet heel veel van Nederland. De muziek wel. Het is of hele oude trance (ook nederlandse!) of salsa of latin muziek.

De volgende ochtend moesten we vroeg op omdat we naar het carnaval zouden gaan kijken. Dat was in een plaats een uur reizen vanaf Huancayo (dat is hier dus een heel klein stukje rijden, ´muy cerca´). Het carnaval is hier heel anders dan in Nederland. Je gaat niet verkleed en bent met name toeschouwer. Met carnaval worden hier de oude spaanse slavendrijvers en uitbuiters te kijk gezet. Deze spanjaarden worden voor gek gezet in pakken die op hen zouden moeten lijken. Het wordt wel als een eer gezien als je een spanjaard mag spelen. Je moet daarvoor wel een dans uit je hoofd kennen. Voor de rest zit er een deel van het oude inca-geloof in de pakken verwerkt. Ze zien er ongelovelijk mooi uit, en foto´s volgen snel.
Bij carnaval wordt ook heel veel gegeten. Ze leggen hele cavia´s (Cuy, die eten ze hier) en varkens op het spit. We hebben een aantal traditionele gerechten geprobeerd. Onze maag heeft het overleeft. Het was erg lekker! We hebben het vlees een beetje gemeden, dus die cavia moeten we een andere keer maar proberen.. :)
Ook hebben we een stukje van een danscompetitie gezien. Ook daarvan wat foto´s later.

Nu zijn we weer 5 dagen aan het werk. Vanaf volgende week gaan ook de vaste leraren weer meedraaien en we gaan deze week ook in overleg met hun over hoe het dan met lesgeven verder gaat. Waarschijnlijk komt er dan wat meer structuur in. Bij het overleg kunnen we ook de margrietschool even noemen. Maar dat horen jullie nog!

Jack wat voor ideeen had jij hierover? Het idee dat wij uit je berichtje kregen is dat je contact zoekt via post of via mail (in het Engels) tussen de kinderen?
Of had je een heel ander idee. Mail anders even naar aanrik@hotmail.com.

Groetjes

PS (schreeuwbusjes = een collectivo). Op de site staat een foto van een straat met een busje. Dit noemen wij een schreeuwbusje omdat er constant vanuit het busje wordt geschreeuwt naar voetgangers waar het busje heen gaat. Terwijl dit ook gewoon voorop het busje staat. Moet je voorstellen dat er twintig van die busjes over de stationsstraat van ermelo rijden en dat er uit al die busje continu geschreeuwt wordt: CENTRUM of ZWEMBAD CALUNA of STATION ERMELO of VOGELBUURT!!!!! En dat door elkaar, en tel hierbij ook nog het getoeter bij op! Ze hebben nog nooit van rechtsrijden gehoord dus soms rijden er drie naast elkaar over de volle breedte van de weg. Tja, dat is Peru.